Published on mei 25th, 2013 | by thezooooo
Een treintje later.
Om vernieuwing door te kunnen voeren, moet je een beetje in de toverdrank gevallen zijn. Heel veel innovaties zijn powerpoint-klaar, met veel feiten en cijfers, mooie plaatjes en uitslagen van een slim onderzoek. Allemaal uiteraard bedoeld om het idee intern te verkopen, collega’s enthousiast te maken en een positieve beslissing af te dwingen. Maar dan volgt het belangrijkste: de uitwerking.
Doe dan soms gewoon wat zaken ‘onder de radar’, want niet iedereen heeft het idee op het netvlies staan en de angst slaat af en toe om het hart. Als je dan alles met iedereen gaat delen, gaat het idee verwateren en wordt het een grijze middenmotor. Beter is om achteraf eventueel je excuus te maken, in plaats van overal vooraf toestemming voor te vragen. Zoek ook niet telkens bevestiging bij de consument, want zeker bij nieuwe zaken, tasten zij ook in het duister: met “Ja, het lijkt mij best wel leuk” kan je niet veel. Je hebt dus een klein team nodig die bereid is om soms buiten hun taak- en functieomschrijving hun schouders onder een idee te zetten en een lange adem te tonen.
Het lijkt op het begin van een Asterix en Obelix-verhaal. Heel Gallië? Nee, een klein, sterk, eigenwijs en vastberaden team die duidelijk in de toverdrank gevallen zijn en met elkaar hebben besloten om een idee naar de wereld te brengen. Linksom of rechtsom. Ze stijgen boven zichzelf uit, raken in hun element en ervaren hoe fijn (en soms ook doodeng) het is om een idee de wereld in te brengen. Niet gehinderd door de verschillende business-units binnen en buiten de organisatie en hun belangen, laat staan de recessie.
Zo verging het een klein team binnen de NS 1,5 jaar geleden toen men zich over de vraag boog “hoe kunnen we het zo leuk maken dat mensen graag een treintje later nemen?”. Naast veel andere projecten die met verbouwingen en retail te maken hebben, onstond ook het idee om het eerste culturele festival op het station te organiseren: het vierdaagse NS TryoutFestival. Het station tijdelijk als theater, een podium voor diverse kunsten. Met meer dan 50 gratis tryouts van nieuwe films, muziek, theater en literatuur. Met masterclasses over schrijven, nanokippengaas, musicalles van Hein van der Heijden en daarna optreden op het perron. Goed idee, maar eerst eens uitproberen op 1 station, want je moet het toch eerst uitproberen.
De innovatieregel 20% idee, 40% team en commitment en 40% uitmuntende uitvoering trad in werking. De lijst met kanniets en jamaars was natuurlijk zo opgelepeld. Bij vernieuwing zijn diverse talenten cruciaal om zo’n titanenklus voor elkaar te krijgen. Zo heb je een drammer nodig, die zorgt dat de beweging er in blijft en beslissingen worden genomen. De diplomaat die ieders belangen probeert te dienen en het midden zoekt. De creatief die uit het midden weg probeert te komen en het plaatje schetst alsof het al bestaat. De nar die zorgt voor humor om te relativeren. De zakenman die een en ander slim doorrekent, zodat het voor ieders portomonnee interessant wordt. De moeder die voor het team zorgt. En de filosoof die zorgdraagt dat het niet te commercieel wordt en de kwaliteit in de gaten houdt. De zeer gedegen producer die alle betrokkenen, van beveiliging tot artiesten, coordineert en motiveert. Om die te laten samenwerken is nog geen sinecure, maar het werkte.
En zo stapten eind oktober mensen uit een trein in Leiden en werden blij verrast met een leuk optreden van een singer/songwriter. Op een tribune op het perron zaten met mensen (met een gratis dekentje) te kijken naar een spannende film: na 4 dagen lagen die dekentjes nog keurig opgevouwen. Als je mensen iets moois laat ervaren en dit op een mooie manier allemaal aanbiedt, is er alom respect en waardering.
De masterclasses waren snel volgeboekt en er kwamen ook bewoners van de stad dagelijks een kijkje nemen. Ze lieten zich fotograferen en stuurde deze via het internet de wereld in. Je kon proeven van diverse producten die een aantal mooie merken aanboden. De winkelmedewerkers dansten met elkaar op het ritme van een bekende DJ. Gelukkig hoeft het organiserend team achteraf geen excuses te maken en konden moe maar voldaan van wat rust genieten. Het succes kent inmiddels vele vaders. Helemaal niet erg, die zijn hard nodig voor het volgende NS TryOutFestival op meerdere stations.
Wel moeten deze vaders zich realiseren dat het nog geen makkelijk ritje is: ze zullen zich dan (net als het beginteam) met net zoveel lef en energie moeten inzetten tot en met de uitwerking. En vooral klein houden, anders komt het gewoon niet van de grond. Ze ervaren dan wat een kick je krijgt bij het implementeren van een dergelijk idee. En hoe leuk het is om verschil te maken door de mensen te verrassen met een mooie belevenis. Soms namen ze een treintje later, dan weer maakten ze snel een dansje in de wachttijd. Als dat geen leuke wachtverzachter is!
Deze column is geplaatst in het Financieel Dagblad in 2010
Related Posts
Wie ben ik in een team? →
Op zoek naar ’n woest aantrekkelijk identiteitsconcept? Een voorbeeld. →
